Manifest na rzecz kobiet i świeckości 2018

Międzynarodowa Konferencja na temat Szariatu, Segregacji i Sekularyzmu

25 listopada 2018, Londyn

Dziś ruchy prawicowe, w tym fundamentalistyczne ruchy religijne, przejmują władzę i odnotowują wzrost zarówno w krajach demokratycznych, jak i autorytarnych. Nawet w zeświecczonych społeczeństwach organizacje religijne rosną w siłę, ponieważ uznaje się je za cennych sojuszników – w świadczeniu usług społecznych, w miarę tego, jak państwo się kurczy, w sprzeciwianiu się radykalnym ruchom sprawiedliwości społecznej jako część strategii walki z terrorem i „stabilizacji” po konfliktach, jak również w ramach prywatyzacji prawa. Od banków rozwoju po pomoc Zachodu i organizacje praw człowieka, fundamentaliści religijni, w szczególności islamiści, są promowani w imię ochrony mniejszości i praw religijnych. Rozwój wspólnotowy oparty na prawie „szariatu” i innych równoległych systemach prawnych jest częścią procesu dawania przyzwolenia i propagowania go przez państwa zachodnie oraz instytucje międzynarodowe, podobnie jak przez fundamentalistyczne reżimy i ruchy.

Kiedy skrajna prawica, w tym religijni fundamentaliści, przejmują władzę lub zyskują akceptację społeczną, kobiety są pierwszym celem ich ataków. Są one usuwane z przestrzeni publicznej, traktowane jako obywatele drugiej klasy, uważane za przedłużenie rodzinnego, religijnego i narodowego honoru, a nie za osoby posiadające powszechne prawa człowieka.

 W 70 rocznicę ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka przypominamy, że ludy świata zebrały się wtedy w nadziei na zakończenie wojny, kolonializmu i faszyzmu oraz na zagwarantowanie praw człowieka wszystkim bez względu na płeć, rasę, obywatelstwo lub inny status.

Te zmagania podkreślały nasze wspólne człowieczeństwo i równość – nie różnicę czy wyższość. Dziś jesteśmy jednak zaniepokojeni tym, że wiele z walk, które ukonstytuowały powszechne prawa człowieka, zostało wymazanych z historii i oznakowanych jako „zachodnie” przez regresywne polityki tożsamościowe. Ci, którzy widzą prawa człowieka i świeckie wartości jako „zachodnie” po prostu zaprzeczają historii lokalnych walk o świeckość w Afryce, na Bliskim i w Azji oraz zapominają, że świeckie wartości były jasno rozumiane jako jedyne ramy, w których mogłaby odbywać się budowa wieloetnicznych, wieloreligijnych, pluralistycznych społeczeństw opartych na emancypacji kobiet i mniejszości.

Dzisiaj potwierdzamy, że na całym świecie przynależne jest nam prawo do walki o wolności i prawa obywatelskie, który stworzyły podwaliny współczesnych praw człowieka, w tym równouprawnienia kobiet, wolności słowa i wolności sumienia, tj.  wolność do i od religii.   Wyrażamy nasz sprzeciw wobec faszystowskiej skrajnej prawicy, podobnie jak wobec wszystkich religijnych fundamentalizmów. One żywią się wzajemnie. Uzupełniają się i są sobie wzajemnie potrzebne. Nie wolno jednego usprawiedliwiać drugim. Potwierdzamy, że powszechność praw i zasada świeckości – całkowitego oddzielenia religii od państwa – są głównym warunkiem gwarancji, że religia nie będzie miała wpływu na państwo i politykę w sferze publicznej, jak również nie będzie narzucana w życiu prywatnym.

„One Law for All „(Jedno Prawo dla Wszystkich) oznacza walkę o uniwersalizm, sekularyzm oraz walkę przeciwko opresji religijnej.

W dziesiątą rocznicę „One Law for All” apelujemy o:

1. Promowanie powszechnych praw człowieka dla wszystkich, zwłaszcza dla kobiet i mniejszości, w tym zmieniających się obywatelskich i świeckich praw uchwalonych przez ludzi, a nie niezmiennych praw „boskich”.
2. Prawo do wolności sumienia i wyrazu, w tym prawo do bluźnierstwa i apostazji.
3. Zniesienie religijnych praw w sprawach rodzinnych, cywilnych i karnych, w szczególności, gdy naruszają one prawa człowieka, zakończenia działalności „sądów szariackich” i innych religijnych „sądów” czy zwyczajowych rad, takich jak Dżirgi i Panchayaty oraz inne ” systemy „arbitrażu”.
4. Poprawę dostępu do powszechnego wymiaru sprawiedliwości, w tym zrozumiałej pomocy prawnej.
5. Promowanie równości płci i zniesienie restrykcyjnych kodeksów religijnych i kulturowych oraz zwyczajów, które utrudniają realizację praw i niezależności kobiety bądź im zaprzeczają.
6. Zakaz segregacji płciowej, noszenia obowiązkowej islamskiej chusty i innych piętnujących praktyk, takich jak uznawanie menstruacji za formę zanieczyszczenia, stygmatyzowania w instytucjach edukacyjnych i innych miejscach publicznych w celu pozbawiania kobiet i dziewcząt sprawczości oraz piętnowania marginalizowanych grup.
7. Zniesienie praw i praktyk religijnych, które naruszają prawa dzieci do edukacji, informacji, kreatywności i wolności wypowiedzi, w tym noszenia islamskiej chusty przez dzieci, dziecięcych małżeństw, wykorzystywania seksualnego, wykorzystywania rytualnego, okaleczania dzieci i praktyk wykorzystywania dzieci w ceremoniach religijnych.
8. Zwalczanie zarówno rasistowskich jak i fundamentalistycznych dyskursów odwołujących się do szariatu, faszyzmu, antysemityzmu, kastowości i każdej ideologii, która zaprzecza uniwersalnej godności każdego człowieka.
9. Zbadanie przez państwa i społeczeństwa obywatelskie tego, w jaki sposób prawa, polityki i praktyki naruszają prawa człowieka poprzez propagowanie, tolerowanie lub przyzwolenie na rasizm wobec mniejszości, migrantów i uchodźców oraz wykorzystywanie fundamentalistów jako sojuszników do walki z terroryzmem, prowadzenie wojny lub „stabilizacji” społeczeństw po konfliktach.
10. Uznanie, że sekularyzm jest podstawowym prawem człowieka i minimalnym warunkiem wstępnym dla praw kobiet i mniejszości.