Komunikat w sprawie kościelnej pedofilii

 

Fundacja im. Kazimierza Łyszczyńskiego ze zdziwieniem przyjęła doniesienia prasowe o tym, że autorzy „Mapy kościelnej pedofilii” wybierają się do Watykanu, żeby rozmawiać z Papieżem o winie polskich biskupów w ukrywaniu księży wykorzystujących seksualnie dzieci.

Fundacja aktywnie wspiera działania mające na celu położenie kresu temu procederowi w Kościele, oddania sprawiedliwości ocalałym z pedofilii, uznania odpowiedzialności Kościoła jako instytucji i pociągnięcie do odpowiedzialności hierarchów za ukrywanie duchownych winnych wykorzystywania seksualnego dzieci. Rok temu wraz z Fundacją „Nie lękajcie się” i Krytyką Polityczną współorganizowaliśmy  międzynarodową konferencję na rzecz przeciwdziałania pedofilii w Kościele „Przerwać milczenie”. W ramach kampanii „Stań po stronie dzieci” wydaliśmy specjalny numer „Przeglądu Ateistycznego” poświęcony temu zagadnieniu. Na zaproszenie Fundacji „Nie lękajcie się” współorganizowaliśmy w Polsce akcję „Baby Shoes Remember Warsaw” (Buciki Pamięci), a niedawno organizowaliśmy wydarzenie wspierające akcję „Ręce Precz od Dzieci” podczas IX Zlotu Ateistów w Ustroniu.

Uważamy, że tworzona w związku z tą akcją Mapa kościelnej pedofilii jest ważnym narzędziem aktywizacji społeczeństwa do walki z wykorzystywaniem seksualnym dzieci przez duchownych oraz doprowadzenia do zidentyfikowania sprawców ukrywanych przez Kościół. Popieramy w pełni tę inicjatywę.

Uważamy jednak, że jej adresatem nie powinien być Kościół , a jej wyniki nie powinny być przedmiotem negocjacji z instytucją kościelną. Papież Franciszek sam jest obiektem oskarżeń o ukrywanie sprawców tego procederu w Kościele. Przypominamy, że abp. Vigano , były nuncjusz papieski w USA, wzywa go do ustąpienia twierdząc, że osobiście przedstawiał Papieżowi dokumenty obciążające kardynała Mc Carricka, wobec którego nie wyciągnął on żadnych konsekwencji w związku z wykorzystywaniem nieletnich.

Naszym zdaniem adresatem mapy powinna być polska prokuratura, a polskie władze powinny odpowiadać za wieloletnie zaniechania w sprawie ścigania duchownych dopuszczających się przestępstw na nieletnich. Dymisjonowanie hierarchów kryjących sprawców przestępstw to wewnętrzna sprawa Kościoła. Nie zdejmuje to jednak z właściwych organów państwa ani obowiązku zapewnienia bezpieczeństwa dzieciom, ani ścigania przestępców i wymierzania im kary zgodnej z obowiązującym prawem powszechnym. Nie widzimy powodu, by w Polsce prawo kanoniczne miało prymat nad powszechnym, a władze państwa Watykan decydowały o losie sprawców przestępstw.
Dotychczasowa praktyka pokazuje zresztą, że nigdzie dotąd władze kościelne z własnej woli nie rozprawiły z problemem wykorzystywania seksualnego dzieci w Kościele.
Audiencja w tej sprawie u Ojca Świętego przypomina audiencję u Ojca Chrzestnego.